Thailand, terug naar de wersterse wereld

Toen we na onze avonturen in Bardia terug waren in Kathmandu, hadden we allebei het gevoel dat onze reis in Nepal tot een einde kwam. We besloten door te reizen naar Thailand.

De goedkoopste en snelste manier om van Kathmandu in Bangkok te komen was: Kathmandu-Calcutta-Bombai-Bangkok (wij begrijpen het ook nog steeds niet..), dus die hebben we geboekt. Eenmaal op het vliegveld kregen we van de streng kijkende balie-meneer te horen dat we deze vlucht niet konden nemen, want we habben geen visum voor India. Onze opmerking dat we t vliegveld toch niet af gingen in Calcutta of Bombai werd beantwoord met een nog strengere blik en het antwoord dat we voor een binnenlandse vlucht wel een visum moesten hebben.
Gelukkig was de strenge meneer de kwaadste niet en al snel werd het ticket voor ons omgezet in Katmandu-New Dehli-Bangkok. Wij blij, maar daarna kwam het minder goede nieuws: we hadden op New Dehli 20 uur overstaptijd. Die moesten we op het vliegveld doorbrengen, want tja, geen visum.

Gelukkig zijn we ondertussen wel wat gewend en 20 uur op een vliegveld draaien we ons hand niet voor om.
Eerst alle winkeltjes doorsnuffelen (tax free is hier bizar duur, volgens ons betekent in India dat de belasting alles betaalbaar maakt!), daarna genieten van een diner met de lokale specialiteit: de Mac-paneer. Een vegetarische burger gemaakt van pittige paneer-kaas bij de McDonalds. Om even de benen te strekken zijn we een wandeling over het vliegveld gaan maken, om vervolgens een plekje tegen te komen waar het rustig, koel en wat donkerder was. Hier zijn we op de grond in slaap gevallen, want of je nou op de grond ligt of op een schuimrubber matrasje van 5 milimeter, wij voelen het verschil niet meer ;).
Na een relatief goede nachtrust vlogen we naar Bangkok, om daar in een oneindig smerig hostel terecht te komen. Gerund door jonge, blowende, zuipende tieners, was dit niet echt een schone plek en de aanwezigheid van 5 of meer katten maakte het er niet schoner op. Maar ach, ook daar waren we wel enigszins aan gewend. En na een snel dinertje bij een straattentje om de hoek, zijn we uitgeput in slaap gevallen.

De volgende dag hebben we Bangkok een beetje verkend, maar de drukkende, vieze, plakkerige hitte maakte het niet beter voor onze vermoeide jetlag-koppies. We besloten dus ook al gauw dat we de volgende dag naar het noorden zouden doorreizen. Zo gezegd, zo gedaan. Om 10 uur hadden we de trein naar Ayuthaya.

Ayuthaya staat bekend om haar enorme hoeveelheid ruines en een boudha-hoofd omgroeid door een boom (google het maar, kan niet missen) en op een gehuurde fiets hebben we de hele stad verkend om 's avonds op de avondmarkten ons diner bij elkaar de scharrelen. Hier in Thailand draait alles om eten, ze snaaien en snacken hier de hele dag door. We like it!
Na drie dagen waren we helemaal bijgekomen en iets meer gewend aan de thaise manier van doen en de hitte. Toen was het tijd om verder noord te gaan. Volgende stop: Lopburi.

Lopburi staat bekend om haar grote hoeveelheden apen die de boel hier runnen. Ze zijn overal, in elke straat, hangend aan elektriciteitskabels of op rijst knagend op een bankje. Veel winkels hebben grote knuffelkrokodillen in de etalages zodat de apen uit de buurt blijven (tot nu toe werkt het nog). Maar de grootste populatie apen woont op een van de ruines. Dat was dan ook de eerste bestemming waar we heen zouden gaan. Eenmaal aangekomen, werd ons op elke straathoek 'apenvoer' aangeboden. Maar dat vonden we niet zo'n goed plan, aangezien de aapjes nogal hebberig worden van eten en ze niet vies zijn van hun tandjes gebruiken om te krijgen wat ze willen.
Eenmaal in de ruines gingen de apen er eigenlijk toch wel vanuit dat we voer bij ons hadden. Dat resulteerde in apen hangend aan je broek, shirt, rugzak, nek en waar ze maar klimmen konden. Eventjes leuk, maar als je er 5 aan je hebt hangen wordt het toch een beetje spannend. Gelukkig was er een toezichthouder (lees: een man met een katapult) en een ' ksst' van deze man was genoeg om de apen van je af te krijgen. Leuk hoor, maar verder was er in Lopburi niet veel te doen. Dat leidde er toe dat we besloten om dezelfde dag met de nachttrein naar Chiang Mai af te reizen.

Om 1 uur 's nachts vertrokken we. Derde klasse, ramen die niet dicht kunnen, koude wind door de open deuren en ramen en tl-licht op je giechel, maar wij zijn echte reizigers (gehehe), dus we hebben nog redelijk kunnen slapen. Om 14 uur kwamen we aan in Chiang Mai, een toeristisch giga-oord waar we nu, na 3 dagen nog steeds de weg niet kunnen vinden. Maarrr, het is hier wel gezellig en er is genoeg te doen. Ik heb al een dag lang besteed aan een kookcursus (jamjam) en Laurens heeft een dag gemountainbiked (hij heeft maar een paar blauwe plekjes) en als klap op de vuurpijl zit er, as I typ, een Thai te naaien aan een op maat gemaakte jurk, want dat hoort er natuurlijk een klein beetje bij als je in Thailand bent.

Genoeg te beleven dus, ook hier in Thailand. We genieten nog even verder van het overheerlijke weer (toch zeker wel 30 graden elke dag, ik wil jullie verder niet jaloers maken hoor..), het verrukkelijke eten (ik ben vooral fan van de spicy papaya salade) en de prachtige natuur. Na Chaing Mai reizen we rustig af naar het zuiden, om daar te proberen kerst te vieren op een mooi eiland op een parelwit strand.

Voor de eiland-ervarings-experts: welk eiland is goed/mooi/fijn? we willen graag zo veel mogelijk tips want de hoeveelheid eilanden is verwarrend ;) we willen een mooie balans tussen feestjes en rustige stranden... hellup?